NİYAZ a. (fars. niyaz). 1. Tanrı'ya, doğaüstü bir varlığa, mukaddes sayılan bir hiç kimseye, bir kimsenin, bir şeyin iyiliği iç...
NİYAZ a. (fars. niyaz).
1. Tanrı'ya, doğaüstü bir varlığa, mukaddes sayılan bir hiç kimseye, bir kimsenin, bir şeyin iyiliği için yakarmak, ona yalvarmak: Bir türbeye niyaz için gitmek. (DUA.)
2. Esk. Muhtaç olma, gereksinim duyma.
3. Niyaz etmek, niyaz eylemek, yalvarmak, ricada bulunmak.
*-*Esk. Niyazkâr, niyazmend, yalvaran; muhtaç olan
Kaynak: Büyük Larousse
1. Tanrı'ya, doğaüstü bir varlığa, mukaddes sayılan bir hiç kimseye, bir kimsenin, bir şeyin iyiliği için yakarmak, ona yalvarmak: Bir türbeye niyaz için gitmek. (DUA.)
2. Esk. Muhtaç olma, gereksinim duyma.
*-*Esk. Niyazkâr, niyazmend, yalvaran; muhtaç olan
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR