NORMALLİK a. Normal olma durumu. *-*Anal. kim. NORMALİTE'nin eşanlamlısı. *-*Psik. Kişinin başkalarıyla ve kendi kendisiyle il...
NORMALLİK a. Normal olma durumu.
*-*Anal. kim. NORMALİTE'nin eşanlamlısı.
*-*Psik. Kişinin başkalarıyla ve kendi kendisiyle ilişkilerinin -karşı koyuşları etkili ol mak koşuluyla, ne tür gizli çatışmalar içinde olursa olsun- olumlu bir özellik taşıması. (Bk. ansikl. böl.)
*-*ANSİKL. Psik. Psikiyatrinin tedavi konusu, toplumsal gereklerden sapma gösteren durumlardır. R. Bastide'in dediği (1965) gibi, "psikiyatr, akıl hastalığının halk arasında yaygın tanımını benimser ve deliliği bazı kategorilere ayırarak bunu daha açık ve daha incelikli bir biçime sokmakla yetinir". Bazılarına göre, normalle anormal arasında ancak bir derece farkı vardır; normal, ortalama durum olarak, anormalse bu durumdan bir ayrılış, yani bir sapkınlık olarak tanımlanır. Normallik eşiği, toplumsal grubun hoşgörüsüne bağlıdır. Başka bazı uzmanlara göreyse, normalle patolojik arasında bir nitelik farkı vardır. Bu farkın tanımlanmasında çeşitli ölçütler kullanılabilir: bütünleşme (patolojik, aşağılığın bir biçimidir), uyum (normal, çevresine uyum sağlayandır), bağımsızlık (normal kişi, kendisini başkasından bağımsız olarak yönetebilendir) ve yaratıcılık. Oysa, bu ölçütlerin hiçbiri büsbütün yeterli değildir. Bu yüzden R. Laing şöyle der: "Bence akıl sağlığının ya da psikozun"ölçütü olarak, birisi herkesçe sağlam akıllı olarak kabul edilen iki kişi arasındaki anlaşma ya da anlaşmazlık derecesini almak gerekir".
S. Freud, psişik bozuklukları, üç merci (ben, o, üstben) arasındaki çatışma olarak belirledikten (1924) sonra, normal davranışı nevrozla psikozun bir karışımı olarak tanımlar: "Biz, normal ya da sağlıklı diye, bu iki tepki biçimine özgü bazı çizgileri kendinde birleştiren davranışa diyoruz; öyle ki bu davranış, nevroz gibi gerçekliği inkâr etmez, ama daha sonra psikoz gibi iç değişiklikler meydana getirmeye çalışır." Bazı psikanalistler, kişilik yapısının tanısıyla normalliğin tanısını birbirinden ayırırlar, çünkü onlara göre normalliğin tanısı kişinin kendi öz psişik yapısına (nevrotik, psikotik vb.) uyum sağlayış tarzının incelenmesini de içerir. D. Anzieu' ye göre (1959) normallik, her türlü yaşam koşulunda kişinin kendi bilinçdışının önlenmesi olanaksız belirtilerine, bunalıma düşmeksizin karşı koyabilme yeteneğidir.
Kaynak: Büyük Larousse
*-*Anal. kim. NORMALİTE'nin eşanlamlısı.
*-*Psik. Kişinin başkalarıyla ve kendi kendisiyle ilişkilerinin -karşı koyuşları etkili ol mak koşuluyla, ne tür gizli çatışmalar içinde olursa olsun- olumlu bir özellik taşıması. (Bk. ansikl. böl.)
*-*ANSİKL. Psik. Psikiyatrinin tedavi konusu, toplumsal gereklerden sapma gösteren durumlardır. R. Bastide'in dediği (1965) gibi, "psikiyatr, akıl hastalığının halk arasında yaygın tanımını benimser ve deliliği bazı kategorilere ayırarak bunu daha açık ve daha incelikli bir biçime sokmakla yetinir". Bazılarına göre, normalle anormal arasında ancak bir derece farkı vardır; normal, ortalama durum olarak, anormalse bu durumdan bir ayrılış, yani bir sapkınlık olarak tanımlanır. Normallik eşiği, toplumsal grubun hoşgörüsüne bağlıdır. Başka bazı uzmanlara göreyse, normalle patolojik arasında bir nitelik farkı vardır. Bu farkın tanımlanmasında çeşitli ölçütler kullanılabilir: bütünleşme (patolojik, aşağılığın bir biçimidir), uyum (normal, çevresine uyum sağlayandır), bağımsızlık (normal kişi, kendisini başkasından bağımsız olarak yönetebilendir) ve yaratıcılık. Oysa, bu ölçütlerin hiçbiri büsbütün yeterli değildir. Bu yüzden R. Laing şöyle der: "Bence akıl sağlığının ya da psikozun"ölçütü olarak, birisi herkesçe sağlam akıllı olarak kabul edilen iki kişi arasındaki anlaşma ya da anlaşmazlık derecesini almak gerekir".
S. Freud, psişik bozuklukları, üç merci (ben, o, üstben) arasındaki çatışma olarak belirledikten (1924) sonra, normal davranışı nevrozla psikozun bir karışımı olarak tanımlar: "Biz, normal ya da sağlıklı diye, bu iki tepki biçimine özgü bazı çizgileri kendinde birleştiren davranışa diyoruz; öyle ki bu davranış, nevroz gibi gerçekliği inkâr etmez, ama daha sonra psikoz gibi iç değişiklikler meydana getirmeye çalışır." Bazı psikanalistler, kişilik yapısının tanısıyla normalliğin tanısını birbirinden ayırırlar, çünkü onlara göre normalliğin tanısı kişinin kendi öz psişik yapısına (nevrotik, psikotik vb.) uyum sağlayış tarzının incelenmesini de içerir. D. Anzieu' ye göre (1959) normallik, her türlü yaşam koşulunda kişinin kendi bilinçdışının önlenmesi olanaksız belirtilerine, bunalıma düşmeksizin karşı koyabilme yeteneğidir.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR