RAZIK sıf. (ar. razık). Esk. 1. Rızk veren, besleyen, Tanrı. 2. Razık-ı hakiki, gerçek rızk verici, Tanrı. Razınlhan II Mahlfiruze...
RAZIK sıf. (ar. razık). Esk.
1. Rızk veren, besleyen, Tanrı.
2. Razık-ı hakiki, gerçek rızk verici, Tanrı.
Razınlhan II Mahlfiruze, türkülü halk hikâyesi. Horasan padişahının oğlu Razınihan ile Hindistan padişahının kızı Mahifiruze'nin aşk serüvenini mevzu edinir. Hikâyede geleneksel motiflere (evladı olmayan padişaha dervişin nasihat vermesi, gençlerin düşte görerek birbirine âşık olması, Hızır'ın yardımıyla zindandan kurtulma vb) mahalli öğeler (âşık kahvehaneleri, delikanlının Aşık Mesut'la atışması, Hasankalesi vb.) eklenmiştir. Gülmece öğelerinin (şehzadenin yaylada 90 yaşındaki kocakarıya söylediği şiir) yer almış olduğu yapıt, taşbasması Letaif-i Hoca Nasrettin kitabı kenarında basılmıştır.
Kaynak: Büyük Larousse
1. Rızk veren, besleyen, Tanrı.
2. Razık-ı hakiki, gerçek rızk verici, Tanrı.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR