ROKAY a. (fr rocaılle'dan). Güz. sant. ve Süslem. sant. Fransa'da yaklaşık 1710 -1750 arasında yaygın olan süsleme üslubu. (...
ROKAY a. (fr rocaılle'dan). Güz. sant. ve Süslem. sant. Fransa'da yaklaşık 1710 -1750 arasında yaygın olan süsleme üslubu. (Bk. ansiki böl.)
*Mim. Kayaları, taşları, doğal yığışımları taklit eden yapı, kaplama. (Rokay, Rönesans'tan ve özellikle pitoresk bahçe modasının yaygınlaşmasından sonra, bahçelerdeki mağaraları süslemiştir.)
*AnsIkl. Güz. sant. ve Süslem. sant. Louis XV üslubunun klasik görkemden tümüyle uzaklaşan özel bir koluna, Rönesans'tan beri inşa edilen mağara ve su perisi çeşmelerinin süslemelerinden yola çıkarılarak, XIX. yy.'ın ilk yarısında “rokay†(rocaille) adı verildi. Rokay sanatı, çılgın ritmi ve bakışımsız düzenlemeleriyle ayırt edilir. Kullanılan öğelerin her birinde doğanın gariplikleri sanki daha da abartılmıştır: kenarı tırtıklı deniz kabukları, mineral yumrular bitki kıvrımları, kuşların ya da kabuklu hayvanların girintili çıkıntılı biçimleri. Başlıca ustaları G. M. Oppenordt, J. A. Meissonnier ve N. Pineau olan rokay üslubu en yetkin biçimini kuyumculukta, küçük mobilyalar, bronzlar ve lambrilerde almıştır. 1735-1740 arasında Adam kardeşler, J.-B. Lemoyne gibi heykelciler, Boucher, Natoire, C. Van Loo gibi ressamlar tarafından Boffrand'ın yönetiminde dekore edilen Paris'teki Soubise konağı, bu üslubun en yetkin örneklerinden biridir. Gravür derlemeleri sayesinde rokay biçimleri tüm Avrupa'ya, özellikle de Almanya'ya (bu ülkede rokay, rokokoyu doğurmuştur) yayıldı. Rokay, Fransa'da 1750'ye doğru, Ch. N. Cochin gibi klasiğe geri dönüşü savunanlarca aşağılandı.
*Mim. Kayaları, taşları, doğal yığışımları taklit eden yapı, kaplama. (Rokay, Rönesans'tan ve özellikle pitoresk bahçe modasının yaygınlaşmasından sonra, bahçelerdeki mağaraları süslemiştir.)
*AnsIkl. Güz. sant. ve Süslem. sant. Louis XV üslubunun klasik görkemden tümüyle uzaklaşan özel bir koluna, Rönesans'tan beri inşa edilen mağara ve su perisi çeşmelerinin süslemelerinden yola çıkarılarak, XIX. yy.'ın ilk yarısında “rokay†(rocaille) adı verildi. Rokay sanatı, çılgın ritmi ve bakışımsız düzenlemeleriyle ayırt edilir. Kullanılan öğelerin her birinde doğanın gariplikleri sanki daha da abartılmıştır: kenarı tırtıklı deniz kabukları, mineral yumrular bitki kıvrımları, kuşların ya da kabuklu hayvanların girintili çıkıntılı biçimleri. Başlıca ustaları G. M. Oppenordt, J. A. Meissonnier ve N. Pineau olan rokay üslubu en yetkin biçimini kuyumculukta, küçük mobilyalar, bronzlar ve lambrilerde almıştır. 1735-1740 arasında Adam kardeşler, J.-B. Lemoyne gibi heykelciler, Boucher, Natoire, C. Van Loo gibi ressamlar tarafından Boffrand'ın yönetiminde dekore edilen Paris'teki Soubise konağı, bu üslubun en yetkin örneklerinden biridir. Gravür derlemeleri sayesinde rokay biçimleri tüm Avrupa'ya, özellikle de Almanya'ya (bu ülkede rokay, rokokoyu doğurmuştur) yayıldı. Rokay, Fransa'da 1750'ye doğru, Ch. N. Cochin gibi klasiğe geri dönüşü savunanlarca aşağılandı.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR