selef isim, eskimiş Arapça selef Bir görevde, bir makamda kendinden ilkin bulunmuş olan kimse, öncel, halef karşıtı: "Hâlbu...
selef
isim, eskimiş Arapça selef
Bir görevde, bir makamda kendinden ilkin bulunmuş olan kimse, öncel, halef karşıtı:
"Hâlbuki yeni patron selefine asla benzemiyordu."- H. Taner.
Selef
İslam Ansiklopedisi
İslâmi ilimler terminolojisinde, Sahabe, Tabiin ve Etbâu't-tâbiin deÂnen peygamberden sonraki ilk üç nesÂlin âlimlerine verilen genel ad. Gene bu anlamda olmak suretiyle "mütekaddimin", "kudemâ"da kulanılmaktadır. Lügat bakımından her üç keliÂmede de "öncekiler", "ilkin gelenler" anlamı vardır.
İslam Ansiklopedisi
SELEF a. (ar. selef). Esk.
1. Herhangi bir iş, mevki ya da meslekte birinden ilkin bulunmuş kimse.
2. Daha ilkin yaşamış, ata, cet, soy.
3. Halef selef olmak - HALEF.
1. Herhangi bir iş, mevki ya da meslekte birinden ilkin bulunmuş kimse.
2. Daha ilkin yaşamış, ata, cet, soy.
3. Halef selef olmak - HALEF.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR