ŞEMİM sıf. (ar. şemm'den şemim). Esk. 1. İyi kokulu, güzel kokan. 2. Şemim-i cibal, dağların hoş kokusu. || Şemim-i kâkül, sevg...
ŞEMİM sıf. (ar. şemm'den şemim). Esk.
1. İyi kokulu, güzel kokan.
2. Şemim-i cibal, dağların hoş kokusu. || Şemim-i kâkül, sevgilinin kâkülünün kokusu.
* a. Güzel koku.
1. İyi kokulu, güzel kokan.
2. Şemim-i cibal, dağların hoş kokusu. || Şemim-i kâkül, sevgilinin kâkülünün kokusu.
* a. Güzel koku.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR