ŞERMENDE sıf. (fars. şermiden, utan- mak'tan şermende). Esk. 1. Utangaç. 2. Utanılacak bir şey yapan, mahcup duruma düşen. Kayn...
ŞERMENDE sıf. (fars. şermiden, utan- mak'tan şermende). Esk.
1. Utangaç.
2. Utanılacak bir şey yapan, mahcup duruma düşen.
1. Utangaç.
2. Utanılacak bir şey yapan, mahcup duruma düşen.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR