SESLENME a. 1. Seslenmek, ses çıkarmak eylemi. 2. Sözünü bir hiç kimseye bir topluluğa yöneltmek; hitap. ‘-Dilbil. Dolaysız bild...
SESLENME a.
1. Seslenmek, ses çıkarmak eylemi.
2. Sözünü bir hiç kimseye bir topluluğa yöneltmek; hitap.
‘-Dilbil. Dolaysız bildirişimde konuşucunun karşısındakini çağırmasını elde eden sözcük, (hususi adlar, akrabalık terimleri, baba, sayın benzer biçimde kimi özgül sözcükler.) || Seslenme durumu, çekimli dillerde, bilhassa yunanca ve latincedeı seslenimi, direkt çağrıyı dite getiren durum. (Eşanl. VOKATİVUS, VOKATİF.)
1. Seslenmek, ses çıkarmak eylemi.
2. Sözünü bir hiç kimseye bir topluluğa yöneltmek; hitap.
‘-Dilbil. Dolaysız bildirişimde konuşucunun karşısındakini çağırmasını elde eden sözcük, (hususi adlar, akrabalık terimleri, baba, sayın benzer biçimde kimi özgül sözcükler.) || Seslenme durumu, çekimli dillerde, bilhassa yunanca ve latincedeı seslenimi, direkt çağrıyı dite getiren durum. (Eşanl. VOKATİVUS, VOKATİF.)
Kaynak: Büyük Larousse
Nida (Seslenme) Sanatı
YORUMLAR