ŞEVKİ , sıf. (ar. şevk ve -/"den şevki, dişi, şevkiye). Esk. 1. Dikenle ilgili. 2. Dikensi. *Esk. anat. Omur. || Asabı şevkiy...
ŞEVKİ, sıf. (ar. şevk ve -/"den şevki, dişi, şevkiye). Esk.
1. Dikenle ilgili.
2. Dikensi.
*Esk. anat. Omur. || Asabı şevkiye, omurların yarı deliklerinden çıkıp bedene yayılan sinirler. || Mihveri dimağii şevki, beyin-omurilik ekseni. || Nütuyı şevki, omurların yan ve ön taraflarındaki dikensi çıkıntılar.
*Esk. patol. iltihabı muhhi şevkii had, müzmin omurilik iltihabı. || iltihabı sehayayı dimağii şevki, menenjit.
ŞEVKİ, sıf. (ar şevin ve -/'den şevki, dişi, şevkiye). Esk.
1. Neşeyle, sevinçle, istekle ilgili.
2. Neşeyle, şevkle dolu.
1. Dikenle ilgili.
2. Dikensi.
*Esk. anat. Omur. || Asabı şevkiye, omurların yarı deliklerinden çıkıp bedene yayılan sinirler. || Mihveri dimağii şevki, beyin-omurilik ekseni. || Nütuyı şevki, omurların yan ve ön taraflarındaki dikensi çıkıntılar.
*Esk. patol. iltihabı muhhi şevkii had, müzmin omurilik iltihabı. || iltihabı sehayayı dimağii şevki, menenjit.
ŞEVKİ, sıf. (ar şevin ve -/'den şevki, dişi, şevkiye). Esk.
1. Neşeyle, sevinçle, istekle ilgili.
2. Neşeyle, şevkle dolu.
Kaynak: Büyük Larousse
Şevki Bey
Şevki Vanlı
Mustafa Şevki Doğan
YORUMLAR