SİLA a. (ar. şifa). Esk. 1. Tecim eşyası, tecim malı. 2. Vücutta deri ile et içinde oluşan ur. 3. Sökük. Kaynak: Büyük Larousse ...
SİLA a. (ar. şifa). Esk.
1. Tecim eşyası, tecim malı.
2. Vücutta deri ile et içinde oluşan ur.
3. Sökük.
1. Tecim eşyası, tecim malı.
2. Vücutta deri ile et içinde oluşan ur.
3. Sökük.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR