Soysuz Soysuz sf. 1. Soyunun özelliklerini yitirmiş olan (kimse, nebat vb.), dejenere. 2 . Biyolojik ve toplumsal ölçüler yönünde...
Soysuz
Soysuz
sf.
1. Soyunun özelliklerini yitirmiş olan (kimse, nebat vb.), dejenere.
2. Biyolojik ve toplumsal ölçüler yönünden göze batacak kadar kötüye giden (kimse), dejenere.
“Ağaç deyip geçme, onun da soylusu olur, soysuzu olur.†-T. Buğra.3. mec. Fena tanınmış, ahlaksız.
Soysuz İng. degenerate
Biyolojik, törel ve toplumsal ölçüler yönünden göze batacak denli kötüye giden (şahıs).
Soysuz
Sinirli, huysuz.
SOYSUZ sıf. ve a.
1. Soyuna özgü nitelikleri, özellikleri yitirmiş olan.
2. Ahlaksal ya da düşünsel açıdan yozlaşmış, değerlerini yitirmiş, bozulmuş bir kimse için kullanılır; dejenere, yoz: O soysuzdan her şey beklenir.
3. Fena tanınan bir soydan, aileden, sülaleden gelen kimse için kullanılır.
1. Soyuna özgü nitelikleri, özellikleri yitirmiş olan.
2. Ahlaksal ya da düşünsel açıdan yozlaşmış, değerlerini yitirmiş, bozulmuş bir kimse için kullanılır; dejenere, yoz: O soysuzdan her şey beklenir.
3. Fena tanınan bir soydan, aileden, sülaleden gelen kimse için kullanılır.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR