SUF a. (ar. şof). Esk. 1. Sof, yün dokuma. 2. Yapağı, yün. Kaynak: Büyük Larousse
SUF a. (ar. şof). Esk.
1. Sof, yün dokuma.
2. Yapağı, yün.
1. Sof, yün dokuma.
2. Yapağı, yün.
Kaynak: Büyük Larousse
SUF a. (ar. şof). Esk. 1. Sof, yün dokuma. 2. Yapağı, yün. Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR