SüFLA sıf. (ar. esfe/'in dişi, süfla). Esk. 1. En aşağı, en alt: “...iki kısma ayrılan alnın kısmı süflâsı azca çok fırlak bir...
SüFLA sıf. (ar. esfe/'in dişi, süfla). Esk.
1. En aşağı, en alt: “...iki kısma ayrılan alnın kısmı süflâsı azca çok fırlak bir yumru yapar" (Mehmet Tevfik).
2. Çok aşağılık, pek alçak: “Bazı ruhlarda, onun şeklinde süfla ve dar kalıplarda bu şekilde kirli ve deli bir isyana mahkûm değil mi?" (Y. K. Karaosmanoğlu).
1. En aşağı, en alt: “...iki kısma ayrılan alnın kısmı süflâsı azca çok fırlak bir yumru yapar" (Mehmet Tevfik).
2. Çok aşağılık, pek alçak: “Bazı ruhlarda, onun şeklinde süfla ve dar kalıplarda bu şekilde kirli ve deli bir isyana mahkûm değil mi?" (Y. K. Karaosmanoğlu).
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR