SüHAN , (fars. süfjan). Esk. 1. Söz, söz, lakırdı. 2. Sühan-aferin, usta ozan, söz yaratıcısı. || Sühan-âra, muntazam söz söyleyen. ...
SüHAN, (fars. süfjan). Esk.
1. Söz, söz, lakırdı.
2. Sühan-aferin, usta ozan, söz yaratıcısı. || Sühan-âra, muntazam söz söyleyen. || Sühan-çin, dedikoducu. || Sühan-dan, sühan-şinas, güzel söz söylemeyi bilen. || Sühan-fehm, güzel sözden anlayan, kıymetini bilen. || Sûhan-gû, söz söyleyen. || Sühan-perdaz, güzel söz söyleyen. || Sühan-perver, güzel söz söylemeyi bilen. || Sühan-pira, süslü söz söyleyen. || Sühan -ran, güzel konuşan. || Sühan-senc, ölçülü konuşan. || Sühan-sera, uyumlu söz söyleyen, ozan. || Sühan-ver, söz ustası, güzel söz söyleyen. || Sühan-za, sözcük yaratan. || Sühan-ı gılafi, çetrefil, anlaşılmaz dil. || Sühan-i gaibi, görülmeyen dünyadan, gelecekten haber veren. || Sühan-i zinde, güzel konuşma.
1. Söz, söz, lakırdı.
2. Sühan-aferin, usta ozan, söz yaratıcısı. || Sühan-âra, muntazam söz söyleyen. || Sühan-çin, dedikoducu. || Sühan-dan, sühan-şinas, güzel söz söylemeyi bilen. || Sühan-fehm, güzel sözden anlayan, kıymetini bilen. || Sûhan-gû, söz söyleyen. || Sühan-perdaz, güzel söz söyleyen. || Sühan-perver, güzel söz söylemeyi bilen. || Sühan-pira, süslü söz söyleyen. || Sühan -ran, güzel konuşan. || Sühan-senc, ölçülü konuşan. || Sühan-sera, uyumlu söz söyleyen, ozan. || Sühan-ver, söz ustası, güzel söz söyleyen. || Sühan-za, sözcük yaratan. || Sühan-ı gılafi, çetrefil, anlaşılmaz dil. || Sühan-i gaibi, görülmeyen dünyadan, gelecekten haber veren. || Sühan-i zinde, güzel konuşma.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR