SüYUF çoğl. a. (ar. seyfin çoğl. süyüf). Esk. 1. Kılıç: Bakıyet-üs-süyuf (harpte ölmeden kurtulabilenler). 2. Süyuf-imeslul, kınınd...
SüYUF çoğl. a. (ar. seyfin çoğl. süyüf). Esk.
1. Kılıç: Bakıyet-üs-süyuf (harpte ölmeden kurtulabilenler).
2. Süyuf-imeslul, kınından çekilmiş kılıçlar.
1. Kılıç: Bakıyet-üs-süyuf (harpte ölmeden kurtulabilenler).
2. Süyuf-imeslul, kınından çekilmiş kılıçlar.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR