TAAYYüŞ a. (ar. üten ta'ayyüş). Esk. 1. Yaşama, geçinme: "... ıstihsali ta'ayyüşde tabii olan meşâk ü mıhenden kaçınar...
TAAYYüŞ a. (ar. üten ta'ayyüş). Esk.
1. Yaşama, geçinme: "... ıstihsali ta'ayyüşde tabii olan meşâk ü mıhenden kaçınarak bu yola suluk edenler..." (Ebüzziya Tevfik).
2. Taayyüş etmek, yaşamak, geçinmek.
1. Yaşama, geçinme: "... ıstihsali ta'ayyüşde tabii olan meşâk ü mıhenden kaçınarak bu yola suluk edenler..." (Ebüzziya Tevfik).
2. Taayyüş etmek, yaşamak, geçinmek.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR