tabiiyet isim, eskimiş (ta:biiyet) Arapça tÂ¥bi¤iyyet 1 . Bir şeye veya bir kimseye bağlı olma, bağımlılık, bağlılık. 2 . Uyru...
tabiiyet
isim, eskimiş (ta:biiyet) Arapça tÂ¥bi¤iyyet
1 . Bir şeye veya bir kimseye bağlı olma, bağımlılık, bağlılık.
2 . Uyruk:
TABİİYET, -ti a. (ar. tâbi' veliyeften tabi'iyyet). Esk.
1. Bir şeye ya da kimseye bağlılık, bağımlılık.
2. Bir devletin tebasından olma, uyrukluk.
3. Tabiiyeti asliye, bir kimsenin doğumundan itibaren bulunduğu tabiiyet. || Tabiiyeti meksube, sonradan girilen, kabul edilen uyrukluk.
*Esk. ida. Tabiiyet kalemi, Osmanlılar'da imparatorluk sınırları içindeki yabancıların kayıtlarını tutan, Hariciye nezareti'ne bağlı resmi daire.
*Uluslarar. huk.vatandaşlık.
1. Bir şeye ya da kimseye bağlılık, bağımlılık.
2. Bir devletin tebasından olma, uyrukluk.
3. Tabiiyeti asliye, bir kimsenin doğumundan itibaren bulunduğu tabiiyet. || Tabiiyeti meksube, sonradan girilen, kabul edilen uyrukluk.
*Esk. ida. Tabiiyet kalemi, Osmanlılar'da imparatorluk sınırları içindeki yabancıların kayıtlarını tutan, Hariciye nezareti'ne bağlı resmi daire.
*Uluslarar. huk.vatandaşlık.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR