TABİN, sıf. (ar. (aüri'tan tâbih, dişi. (abıha). Esk. Aşçı, yemek pişiren. *Esk. tıp. Yüksek ateş yapan: Hummayı tabih (ateşli ...
TABİN, sıf. (ar. (aüri'tan tâbih, dişi. (abıha). Esk. Aşçı, yemek pişiren.
*Esk. tıp. Yüksek ateş yapan: Hummayı tabih (ateşli sıtma).
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR