TABİŞ a. (fars. tâbiden, parlamak'tan tâbiş). Esk. 1. Parlayış, ışık, parıldayış. 2. Bir şeyin parlaması ya da alevlenmesi sonu...
TABİŞ a. (fars. tâbiden, parlamak'tan tâbiş). Esk.
1. Parlayış, ışık, parıldayış.
2. Bir şeyin parlaması ya da alevlenmesi sonucunda ortaya çıkan sıcaklık.
1. Parlayış, ışık, parıldayış.
2. Bir şeyin parlaması ya da alevlenmesi sonucunda ortaya çıkan sıcaklık.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR