TAHACCüR a. (ar hacehden tahaccür). Esk. 1. Taşlaşma, taş kesilme. 2. Katılaşma. 3. Tahaccür etmek, katılaşmak, taşlaşmak. *Esk. tı...
TAHACCüR a. (ar hacehden tahaccür). Esk.
1. Taşlaşma, taş kesilme.
2. Katılaşma.
3. Tahaccür etmek, katılaşmak, taşlaşmak.
*Esk. tıp. Kabuk bağlama.
1. Taşlaşma, taş kesilme.
2. Katılaşma.
3. Tahaccür etmek, katılaşmak, taşlaşmak.
*Esk. tıp. Kabuk bağlama.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR