TANRILAŞTIRMA a. 1. Tanrılaştırmak, tanrı derecesine yüceltmek, bir şeye kutsal özellik vermek, tapınırcasına yüceltmek eylemi. 2. ...
TANRILAŞTIRMA a.
1. Tanrılaştırmak, tanrı derecesine yüceltmek, bir şeye kutsal özellik vermek, tapınırcasına yüceltmek eylemi.
2. Eski Yunanistan'da ve Roma'da, bir ölümlüyü tanrı katına çıkarma; Roma'da, imparatoru tanrı olarak sayma. (Bk. ansikl. böl.)
*ANSİKL. Tar. Yunanlılar ve Romalılar'da sitenin, devletin kurucuları ya da hizmetleriyle neredeyse ikinci bir kurucu durumuna gelmiş seçkin yurttaşlar, ölümlerinden sonra, onurlandırılmak amacıyla tanrılaştırılırdı. Tanrılaştırılan kişinin mezarı tapınak haline gelir, efsanesi, şairlerin hayal gücü sayesinde genişlerdi. Atina, kurucuları Kekrops ile Theseus'u tanrıları arasına kattı. Roma'nın kurucusu Romulus da tanrılaştırıldı. Augustus dönemine kadar Roma'da başka tanrılaştırma olmadı. imparatorluk Roması'nda tanrılaştırma ya da consecratio iyice yaygınlaştı, imparatora ve imparator ailesinin kimi üyelerine, ölümlerinden sonra tapma geleneği ortaya çıktı. Tanrılaştırma Senato kararıyla yapılıyordu; böylece Senato, tanrılaştırtmalarını reddederek, Caligula, Neron ya da Domitianus gibi kötü anı bırakmış olan imparatorları bir bakıma cezalandırma olanağına sahip bulunuyordu. Augustus tarafından Sezar için benimsenen ve o dönemden başlayarak gelenek haline gelen uygulamaya göre, ölü tanrılaştırılmıyor, yalnızca kutsallaştırılıyordu (divus). Gens Julia kültü için rahip kurulları (sodales augustales) oluşturuldu. Flaviuslar, Hadrianus ve Sofu Antoninus kültü için de başka kurullar vardı.
1. Tanrılaştırmak, tanrı derecesine yüceltmek, bir şeye kutsal özellik vermek, tapınırcasına yüceltmek eylemi.
2. Eski Yunanistan'da ve Roma'da, bir ölümlüyü tanrı katına çıkarma; Roma'da, imparatoru tanrı olarak sayma. (Bk. ansikl. böl.)
*ANSİKL. Tar. Yunanlılar ve Romalılar'da sitenin, devletin kurucuları ya da hizmetleriyle neredeyse ikinci bir kurucu durumuna gelmiş seçkin yurttaşlar, ölümlerinden sonra, onurlandırılmak amacıyla tanrılaştırılırdı. Tanrılaştırılan kişinin mezarı tapınak haline gelir, efsanesi, şairlerin hayal gücü sayesinde genişlerdi. Atina, kurucuları Kekrops ile Theseus'u tanrıları arasına kattı. Roma'nın kurucusu Romulus da tanrılaştırıldı. Augustus dönemine kadar Roma'da başka tanrılaştırma olmadı. imparatorluk Roması'nda tanrılaştırma ya da consecratio iyice yaygınlaştı, imparatora ve imparator ailesinin kimi üyelerine, ölümlerinden sonra tapma geleneği ortaya çıktı. Tanrılaştırma Senato kararıyla yapılıyordu; böylece Senato, tanrılaştırtmalarını reddederek, Caligula, Neron ya da Domitianus gibi kötü anı bırakmış olan imparatorları bir bakıma cezalandırma olanağına sahip bulunuyordu. Augustus tarafından Sezar için benimsenen ve o dönemden başlayarak gelenek haline gelen uygulamaya göre, ölü tanrılaştırılmıyor, yalnızca kutsallaştırılıyordu (divus). Gens Julia kültü için rahip kurulları (sodales augustales) oluşturuldu. Flaviuslar, Hadrianus ve Sofu Antoninus kültü için de başka kurullar vardı.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR