TEEYYüD a. (ar. eyd'den te'eyyüd). Esk. 1. Kuvvet kazanma, kuvvetlenme, sağlamlaşma. 2. Gerçekleşme, doğru çıkma. 3. Teeyyü...
TEEYYüD a. (ar. eyd'den te'eyyüd). Esk.
1. Kuvvet kazanma, kuvvetlenme, sağlamlaşma.
2. Gerçekleşme, doğru çıkma.
3. Teeyyüd etmek, kuvvetlenmek, sağlamlaşmak; gerçekleşmek, doğru çıkmak.
1. Kuvvet kazanma, kuvvetlenme, sağlamlaşma.
2. Gerçekleşme, doğru çıkma.
3. Teeyyüd etmek, kuvvetlenmek, sağlamlaşmak; gerçekleşmek, doğru çıkmak.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR