TEFAZZUL a. (ar. faz/'den tefazzul). Esk. 1. üstün olma, erdemli olma. 2. Bağışlama, iyilik. Kaynak: Büyük Larousse
TEFAZZUL a. (ar. faz/'den tefazzul). Esk.
1. üstün olma, erdemli olma.
2. Bağışlama, iyilik.
1. üstün olma, erdemli olma.
2. Bağışlama, iyilik.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR