TEFEVVüHAT , -tı çoğl a (ar. tefevvüh' ün çoğl. tefevvühât). Esk. 1. Çirkin sözler, dedikodular. 2. Tefevvühatta bulunmak, yerli...
TEFEVVüHAT, -tı çoğl a (ar. tefevvüh' ün çoğl. tefevvühât). Esk.
1. Çirkin sözler, dedikodular.
2. Tefevvühatta bulunmak, yerli yersiz konuşmak, çirkin sözler söylemek.
1. Çirkin sözler, dedikodular.
2. Tefevvühatta bulunmak, yerli yersiz konuşmak, çirkin sözler söylemek.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR