TEHALüKAT , -tı çoğl. a. (ar. tehalük' ün çoğl. tehalükât). Esk. Can atmalar, istekle atılmalar. Kaynak: Büyük Larousse
TEHALüKAT, -tı çoğl. a. (ar. tehalük' ün çoğl. tehalükât). Esk. Can atmalar, istekle atılmalar.
Kaynak: Büyük Larousse
TEHALüKAT , -tı çoğl. a. (ar. tehalük' ün çoğl. tehalükât). Esk. Can atmalar, istekle atılmalar. Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR