TEKATU , -u a. (ar. tekalif). Esk. 1. Çarpışma, çatışma. 2. Kesişme: Noktayı tekatu (kesişme noktası). Kaynak: Büyük Larousse
TEKATU, -u a. (ar. tekalif). Esk.
1. Çarpışma, çatışma.
2. Kesişme: Noktayı tekatu (kesişme noktası).
1. Çarpışma, çatışma.
2. Kesişme: Noktayı tekatu (kesişme noktası).
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR