TEKESSüR a (ar. kesr'den tekessür). Esk. Kırılma. TEKESSüR a (ar. kesretten tekeşşür). Esk. 1. Sayıca artma, çoğalma. 2. Teke...
TEKESSüR a (ar. kesr'den tekessür). Esk. Kırılma.
TEKESSüR a (ar. kesretten tekeşşür). Esk.
1. Sayıca artma, çoğalma.
2. Tekessür etmek, artmak, çoğalmak.
TEKESSüR a (ar. kesretten tekeşşür). Esk.
1. Sayıca artma, çoğalma.
2. Tekessür etmek, artmak, çoğalmak.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR