TENAKKUL a. (ar. nak den tenakkul) Esk. Göçme bir yerden bir yere nakil. Kaynak: Büyük Larousse
TENAKKUL a. (ar. nak den tenakkul) Esk. Göçme bir yerden bir yere nakil.
Kaynak: Büyük Larousse
TENAKKUL a. (ar. nak den tenakkul) Esk. Göçme bir yerden bir yere nakil. Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR