TERAKİB çoğl. a. (ar. terkib'ın çoğl. te- râkib). Esk. Terkipler, bileşikler. *Esk. dilbilg. Tamlamalar. Kaynak: Büyük Larous...
TERAKİB çoğl. a. (ar. terkib'ın çoğl. te- râkib). Esk. Terkipler, bileşikler.
*Esk. dilbilg. Tamlamalar.
*Esk. dilbilg. Tamlamalar.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR