TEŞENNüC a. (ar. şenc'den teşennûc). Esk. 1. Buruşma. 2. Gerilme, kasılma. 3. Teşennûc etmek, buruşmak, kasılmak, gerilmek. *Es...
TEŞENNüC a. (ar. şenc'den teşennûc). Esk.
1. Buruşma.
2. Gerilme, kasılma.
3. Teşennûc etmek, buruşmak, kasılmak, gerilmek.
1. Buruşma.
2. Gerilme, kasılma.
3. Teşennûc etmek, buruşmak, kasılmak, gerilmek.
*Esk. tıp. Teşennüci mizmar, gırtlağın büzülüp kapanması.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR