TEVARüT a. (ar vürud'dan tevSrüd). Esk. 1. Birikme, birbirinin arkasından gelme: "Adeta tevarüt kabilinden olarak. . . ...
TEVARüT a. (ar vürud'dan tevSrüd). Esk.
1. Birikme, birbirinin arkasından gelme: "Adeta tevarüt kabilinden olarak. . . " (Ahmet Rasim).
2. Tevarüt etmek, birbiri arkasından gelmek.
*Ed. Divan edebiyatında iki şairin birbirinden habersiz aynı dizeleri, beyitleri söylemesi.
1. Birikme, birbirinin arkasından gelme: "Adeta tevarüt kabilinden olarak. . . " (Ahmet Rasim).
2. Tevarüt etmek, birbiri arkasından gelmek.
*Ed. Divan edebiyatında iki şairin birbirinden habersiz aynı dizeleri, beyitleri söylemesi.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR