TETABUK , ~ku a. (ar. f/ttan tetabuk). Esk. 1. Uygun gelme, birbirine uyma: "Terbiye neticesi olmayıp bir 'tetabuk' say...
TETABUK, ~ku a. (ar. f/ttan tetabuk). Esk.
1. Uygun gelme, birbirine uyma: "Terbiye neticesi olmayıp bir 'tetabuk' sayesinde bilaniyet yapılan amele, sevkıtabii denir" (M. Rahmi).
2. Tetabuk etmek, uygun gelmek, uymak.
1. Uygun gelme, birbirine uyma: "Terbiye neticesi olmayıp bir 'tetabuk' sayesinde bilaniyet yapılan amele, sevkıtabii denir" (M. Rahmi).
2. Tetabuk etmek, uygun gelmek, uymak.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR