TEVEHHüMAT, -tı çoğl. a. (ar. teveh- hüm'ün çoğl. tevehhümat). Esk. Kuruntular, evhamlanmalar. Kaynak: Büyük Larousse
TEVEHHüMAT, -tı çoğl. a. (ar. teveh- hüm'ün çoğl. tevehhümat). Esk. Kuruntular, evhamlanmalar.
Kaynak: Büyük Larousse
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR