TEVEKKELİ be. (ar. tevekkülden). 1. Boşuna, boş yere, bir nedeni olmadan (olumsuz fiillerle kullanılır): Tevekkeli o adama deli deme...
TEVEKKELİ be. (ar. tevekkülden).
1. Boşuna, boş yere, bir nedeni olmadan (olumsuz fiillerle kullanılır): Tevekkeli o adama deli dememişler. Demek bize darılmış, tevekkeli günlerdir aramıyor.
2. Tevekkeli değil, boşuna, nedensiz değil.
1. Boşuna, boş yere, bir nedeni olmadan (olumsuz fiillerle kullanılır): Tevekkeli o adama deli dememişler. Demek bize darılmış, tevekkeli günlerdir aramıyor.
2. Tevekkeli değil, boşuna, nedensiz değil.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR