URUK a. (esk. türkç. söze ). 1. Soy, sü lale Boğ oğlanları vü han urukları / Kim illerde yürürdü buyruktan " (Süheyl ü Nev- ba...
URUK a. (esk. türkç. söze ).
1. Soy, sü lale Boğ oğlanları vü han urukları / Kim illerde yürürdü buyruktan " (Süheyl ü Nev- bahar XIV. yy).
2. Aşiret kolu, boy, oymak.
URUK çoğl. a. (ar. 'ırkın çoğl. ‘urük) Esk
1. Irklar.
2. Damarlar.
3. Kökler Urukı beşer insan ırkları
*Töpbil. Aynı kökten çıkan ve bir reis baş kanlığında yaşayan aileler topluluğu, kabile.
1. Soy, sü lale Boğ oğlanları vü han urukları / Kim illerde yürürdü buyruktan " (Süheyl ü Nev- bahar XIV. yy).
2. Aşiret kolu, boy, oymak.
URUK çoğl. a. (ar. 'ırkın çoğl. ‘urük) Esk
1. Irklar.
2. Damarlar.
3. Kökler Urukı beşer insan ırkları
*Töpbil. Aynı kökten çıkan ve bir reis baş kanlığında yaşayan aileler topluluğu, kabile.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR