VAHŞAN çoğl. a. (ar. vahşin çoğl. vah- şan). Esk. Yabanıl hayvanlar. VAHŞAN sıf. (ar. vahş'tan vahşan). Esk. Acıklı, üzüntülü. ...
VAHŞAN çoğl. a. (ar. vahşin çoğl. vah- şan). Esk. Yabanıl hayvanlar.
VAHŞAN sıf. (ar. vahş'tan vahşan). Esk. Acıklı, üzüntülü.
VAHŞAN sıf. (ar. vahş'tan vahşan). Esk. Acıklı, üzüntülü.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR