YüKSüNMEK gçz. f. 1. (Bir şeyden, bir kimseden) yûksünmek, bir kimseyi kendine yük olarak görmek, yük saymak: insan sevdiği kişilerd...
YüKSüNMEK gçz. f.
1. (Bir şeyden, bir kimseden) yûksünmek, bir kimseyi kendine yük olarak görmek, yük saymak: insan sevdiği kişilerden, sevdiği işten yüksünmez.
2. YOrs. üşenmek, tembellik etmek.
1. (Bir şeyden, bir kimseden) yûksünmek, bir kimseyi kendine yük olarak görmek, yük saymak: insan sevdiği kişilerden, sevdiği işten yüksünmez.
2. YOrs. üşenmek, tembellik etmek.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR