KAMBURLAŞMAK gçz. f. 1. Bir kimseden söz ederken, kambur duruma gelmek, kamburu çıkmak: On yıl sonrasında gördüğümde yaşlanmış, kamb...
KAMBURLAŞMAK gçz. f.
1. Bir kimseden söz ederken, kambur duruma gelmek, kamburu çıkmak: On yıl sonrasında gördüğümde yaşlanmış, kamburlaşmışım Sırtı, omuzları kamburlaşmak.
2. Bir şeyden söz ederken, dışa doğru eğilmek, bel vermek: Çatının ana desteği kamburlaşmış.
♦ kamburlaştırmak ettirg. f. Kambur duruma getirmek.
1. Bir kimseden söz ederken, kambur duruma gelmek, kamburu çıkmak: On yıl sonrasında gördüğümde yaşlanmış, kamburlaşmışım Sırtı, omuzları kamburlaşmak.
2. Bir şeyden söz ederken, dışa doğru eğilmek, bel vermek: Çatının ana desteği kamburlaşmış.
♦ kamburlaştırmak ettirg. f. Kambur duruma getirmek.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR