MAHMUM sıf. (ar. ijumma'dan mağmum). Esk. 1. Hummaya tutulmuş, sıtmalı, alev ateş: “Uzun ve yakıcı yaz gecelerinde arzın sıca...
MAHMUM sıf. (ar. ijumma'dan mağmum). Esk.
1. Hummaya tutulmuş, sıtmalı, alev ateş: “Uzun ve yakıcı yaz gecelerinde arzın sıcak sinesinde ben de artık mahmum ve ateşnâk yaşardım" (H. E. Adıvar).
2. Saçma sapan konuşan.
1. Hummaya tutulmuş, sıtmalı, alev ateş: “Uzun ve yakıcı yaz gecelerinde arzın sıcak sinesinde ben de artık mahmum ve ateşnâk yaşardım" (H. E. Adıvar).
2. Saçma sapan konuşan.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR