MANEN be. (ar. ma'nSdan macnen). 1. Manevi bakımdan; gönülce, ruhça: Ona manen çok şey borçluyum. Onun ölümü beni manen yıktı. 2...
MANEN be. (ar. ma'nSdan macnen).
1. Manevi bakımdan; gönülce, ruhça: Ona manen çok şey borçluyum. Onun ölümü beni manen yıktı.
2. Esk. Anlam bakı mından, anlamca.
1. Manevi bakımdan; gönülce, ruhça: Ona manen çok şey borçluyum. Onun ölümü beni manen yıktı.
2. Esk. Anlam bakı mından, anlamca.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR