mert -di ödat Farsça merd 1 . Yiğit: "Merttir, yiğittir, yüreği de bileği de pektir."- T. Buğra . 2 . Sözünün eri,...
mert -di
ödat Farsça merd
1 . Yiğit:
2 . Sözünün eri, güvenilir (kimse).
Mert Korkmaz
Mert Hakan
Mert Turak
mert yüreğini sadık bir isim diğilmidir yiğite aynı biçim anlamılı diğilmidir yüreğini insana karşı merhametli bir isim dir deme beni bildiğim doğrumu
MERT sıf. (fars merd).
1. Kahraman, yiğit.
2. Sözünde duran, güvenilir kimse için kullanılır: Mert bir adam.
♦ a. Şahıs, kimse, adam.
*-*Esk. Merd-baz, hafifmeşrep hanım. || Merd-beçe mert oğlu; çok doğru ve dürüst. || Merdi dânâ, bilen insan. || Merdi garib, gurbete düşmüş || Merdi HCıda. ermiş eren. || Merd-i kâmil, dgun insan: "Ol dem gartki bahrı kötü merdi kâmilem" (Mehmet Tevfik, XIX. yy.). || Merd-i Kıpti, çingenenin yiğidi: "Şecaat arzederken merdi Kıpti sirkatin söyler" (Koca Ragıp Paşa, XVIII. yy.). || Merdi merdan, yiğitler yiğidi. || Merdi safil, alçak adam. || Merd-i salus, riyakâr, ikiyüzlü adam.
*-*Kur tar Merd-i acayip Osmanlılar'da kapıkulu süvarilerinden taşrada vazife yapanlar. (Bunlara "taşralı" da denir, ulufe dağıtımı törenlerinde bulunamadıklanndan ulufelerini zabitlerinden alırlardı.) || Merdi kalp Osmanlılar'da işledikleri bir kabahat sebebiyle Yeniçeri ocağı'ndan çıkartarak bir kalenin korumasıyla görevlendirilen yeniçerilere verilen ad. || Merdi tımar, OsmanlIlar' da işledikleri bir kabahat sebebiyle kapıkulu süvari ocaklanndan çıkartıp taşrada tımarlı sipahi olarak görevlendirilenlere verilen ad. (Ceza olarak ocaktan çıkartıp taşrada görevlendirilen yeniçerilere de "merdi tımar†denirdi.)
MERT sıf. (fars mert). Esk. Çevik, atik.
1. Kahraman, yiğit.
2. Sözünde duran, güvenilir kimse için kullanılır: Mert bir adam.
♦ a. Şahıs, kimse, adam.
*-*Esk. Merd-baz, hafifmeşrep hanım. || Merd-beçe mert oğlu; çok doğru ve dürüst. || Merdi dânâ, bilen insan. || Merdi garib, gurbete düşmüş || Merdi HCıda. ermiş eren. || Merd-i kâmil, dgun insan: "Ol dem gartki bahrı kötü merdi kâmilem" (Mehmet Tevfik, XIX. yy.). || Merd-i Kıpti, çingenenin yiğidi: "Şecaat arzederken merdi Kıpti sirkatin söyler" (Koca Ragıp Paşa, XVIII. yy.). || Merdi merdan, yiğitler yiğidi. || Merdi safil, alçak adam. || Merd-i salus, riyakâr, ikiyüzlü adam.
*-*Kur tar Merd-i acayip Osmanlılar'da kapıkulu süvarilerinden taşrada vazife yapanlar. (Bunlara "taşralı" da denir, ulufe dağıtımı törenlerinde bulunamadıklanndan ulufelerini zabitlerinden alırlardı.) || Merdi kalp Osmanlılar'da işledikleri bir kabahat sebebiyle Yeniçeri ocağı'ndan çıkartarak bir kalenin korumasıyla görevlendirilen yeniçerilere verilen ad. || Merdi tımar, OsmanlIlar' da işledikleri bir kabahat sebebiyle kapıkulu süvari ocaklanndan çıkartıp taşrada tımarlı sipahi olarak görevlendirilenlere verilen ad. (Ceza olarak ocaktan çıkartıp taşrada görevlendirilen yeniçerilere de "merdi tımar†denirdi.)
MERT sıf. (fars mert). Esk. Çevik, atik.
Kaynak: Büyük Larousse
Mert Korkmaz
Mert Hakan
Mert Turak
YORUMLAR