MüFEKKİR sıf. (ar. tefkir'den müfekkir). Esk. 1. Düşünen, örneksiz düşünceleri olan. 2. Düşündüren. Kaynak: Büyük Larousse ...
MüFEKKİR sıf. (ar. tefkir'den müfekkir). Esk.
1. Düşünen, örneksiz düşünceleri olan.
2. Düşündüren.
Kaynak: Büyük Larousse
1. Düşünen, örneksiz düşünceleri olan.
2. Düşündüren.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR