MüFETTİT sıf. (ar. teftihten müfettit). Esk. Kıran, ezen, ufalayan (alet ya da ilaç için kullanılır). —Esk. tıp. Müfettit-ül-haş...
MüFETTİT sıf. (ar. teftihten müfettit). Esk. Kıran, ezen, ufalayan (alet ya da ilaç için kullanılır).
—Esk. tıp. Müfettit-ül-haşat, taşkıran, mesanedeki taşları kıran (alet ya da ilaç).
—Esk. tıp. Müfettit-ül-haşat, taşkıran, mesanedeki taşları kıran (alet ya da ilaç).
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR