MüHİN sıf. (ar. ihsne'den mühin). Esk. 1. Hor gören. 2. Hakir, aşağı, alçak. 3. Hain, ihanet eden. Kaynak: Büyük Larousse
MüHİN sıf. (ar. ihsne'den mühin). Esk.
1. Hor gören.
2. Hakir, aşağı, alçak.
3. Hain, ihanet eden.
1. Hor gören.
2. Hakir, aşağı, alçak.
3. Hain, ihanet eden.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR