MüNDEMİÇ sıf. (ar. mündemiç). Esk. Bir şeyin içinde mevcud, saklı: "Bu satırlarda mündemiç emel bir taraftan tüm türk ve İslam ...
MüNDEMİÇ sıf. (ar. mündemiç). Esk. Bir şeyin içinde mevcud, saklı: "Bu satırlarda mündemiç emel bir taraftan tüm türk ve İslam efkâr ı umûmiyesini bir noktada birleştirmiyor mu?" (Y. K. Beyatlı).
—Fels. — İÇKİN.
—Fels. — İÇKİN.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR