MüNFAİL sıf. (ar. münfacil). Esk. Gücenmiş, alınmış, kırgın: "Kendisine şiddetle münfail bulunduğumuz bir kimse nede olsa hatı...
MüNFAİL sıf. (ar. münfacil). Esk. Gücenmiş, alınmış, kırgın: "Kendisine şiddetle münfail bulunduğumuz bir kimse nede olsa hatırımıza geliverecek olsa olağanüstü müteessir oluruz" (Baha Tevfik).
—Esk. dilbilg. Edilgen.
—Esk. kim. Dingin.
—Esk. dilbilg. Edilgen.
—Esk. kim. Dingin.
Kaynak: Büyük Larousse
münfail ödat, eskimiş Arapça munfa¤il
- gücenmiş, alınmış, kırgın: "Sende kalmıştı münfail, kırgın / Mustarip gönlümün son ümidi."- T. Fikret.
- biyoloji, felsefe Edilgin.
- fiilden etki gören, etki ile harekete geçen.
YORUMLAR