MüNTEHA sıf. (ar. münteha). Esk. Sonlanmış olan, son bulmuş. ♦ a. Son, uç: "iskelenin müntehasında bir halat direğinin üstün...
MüNTEHA sıf. (ar. münteha). Esk. Sonlanmış olan, son bulmuş.
♦ a. Son, uç: "iskelenin müntehasında bir halat direğinin üstüne oturdu" (H. Z. Uşaklıgil).
♦ a. Son, uç: "iskelenin müntehasında bir halat direğinin üstüne oturdu" (H. Z. Uşaklıgil).
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR