MüSTAĞRAK sıf. (ar. müstağrak). Esk. 1. Bir şeyin içine batırılmış, onun içinde kaybolmuş olan: "Müstağrak, esirf bir doğa...&...
MüSTAĞRAK sıf. (ar. müstağrak). Esk.
1. Bir şeyin içine batırılmış, onun içinde kaybolmuş olan: "Müstağrak, esirf bir doğa..." (Tevfik Fikret).
2. Kendinden geçmiş, sevinç ve coşku içinde olan: "O âyinede kendini bakılırsa bakılırsa müstağrak olup giderdi" (Samipaşazade Sezai, XIX. yy.).
1. Bir şeyin içine batırılmış, onun içinde kaybolmuş olan: "Müstağrak, esirf bir doğa..." (Tevfik Fikret).
2. Kendinden geçmiş, sevinç ve coşku içinde olan: "O âyinede kendini bakılırsa bakılırsa müstağrak olup giderdi" (Samipaşazade Sezai, XIX. yy.).
Kaynak: Büyük Larousse
müstağrak
- dalmış, batmış
YORUMLAR