MüSTEHİL sıf. (ar. müstehîf). Esk. 1. Olanaksız şey için kullanılır. 2. Anlam ifade etmeyen, saçma: "Vürud eden mücahidin ordu...
MüSTEHİL sıf. (ar. müstehîf). Esk.
1. Olanaksız şey için kullanılır.
2. Anlam ifade etmeyen, saçma: "Vürud eden mücahidin ordusunun da istimdat etmesi o denli müstehil otur" (A. H. Tarhan).
1. Olanaksız şey için kullanılır.
2. Anlam ifade etmeyen, saçma: "Vürud eden mücahidin ordusunun da istimdat etmesi o denli müstehil otur" (A. H. Tarhan).
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR