MüSTEMİR , -rrl sıf. (ar. müstemirr). Esk. 1. Devamlı, sürekli. 2. Durağan(durgun), köklü. Kaynak: Büyük Larousse müs...
MüSTEMİR, -rrl sıf. (ar. müstemirr). Esk.
1. Devamlı, sürekli.
2. Durağan(durgun), köklü.
1. Devamlı, sürekli.
2. Durağan(durgun), köklü.
Kaynak: Büyük Larousse
müstemir
- yerleşmiş, devam eden, devamlı, arasız
- sürekli, devamlı
YORUMLAR